Εναλλακτική - Συμπληρωματική Ιατρική

To όζον

ΤΟ ΟΖΟΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΛΛΟΤΡΟΠΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΟΞΥΓΟΝΟΥ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΥΡΕΩΣ ΓΝΩΣΤΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΠΟΥ ΔΙΑΔΡΑΜΑΤΙΖΕΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ, ΔΙΟΤΙ ΑΠΟΡΡΟΦΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΙΩΔΟΥΣ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑΣ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟ, ΕΜΠΟΔΙΖΟΝΤΑΣ ΝΑ ΦΘΑΣΕΙ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΣΤΗ ΓΗ.

ΣΤΗΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ (ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΗΠΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ),
ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΜΑΝΣΗ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ, ΤΟΣΟ ΥΠΟ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΠΟΣΙΜΟΤΗΤΟΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΤΩΝ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ, ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΔΡΑΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΧΛΩΡΙΟΥ, ΕΧΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΕΚΤΙΚΟΙ ΣΕ ΥΨΗΛΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΧΛΩΡΙΟΥ.
Η ΟΖΟΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ.

ΤΟ ΟΖΟΝ ΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ
ΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΣΑΝ ΜΙΓΜΑ Ο2/Ο3 ΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟ ΟΖΟΝ (ΕΝΕΡΓΟ ΟΞΥΓΟΝΟ) ΟΠΟΥ ΤΟ Ο3 ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ 30 ΦΟΡΕΣ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΕΣ ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΧΡΗΣΗΣ¨: ΑΠΟ 1 ΕΩΣ 40 μg/ml ΟΞΥΓΟΝΟΥ.

Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΟΖΟΝΤΟΣ ΣΤΟΝ ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟ
- ΕΠΙΤΑΧΥΝΕΙ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΓΛΥΚΟΖΗΣ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΩΝ ΚΥΤΤΑΡΩΝ
- ΥΠΕΙΣΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟ ΤΩΝ ΠΡΩΤΕΪΝΩΝ ΧΑΡΗ ΣΤΗΝ ΣΥΓΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΘΕΙΟΥΧΕΣ ΡΙΖΕΣ.
- ΕΧΕΙ ΑΜΕΣΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΜΕ ΤΑ ΑΚΟΡΕΣΤΑ ΛΙΠΑΡΑ ΟΞΕΑ ΠΟΥ ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΣΕ ΥΔΑΤΟΔΙΑΛΥΤΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ.

Η ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΟΖΟΝΤΟΣ
- ΑΜΕΣΗ ΔΡΑΣΗ, ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ (ΑΠΟΛΥΜΑΝΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΡΟΦΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ)
-ΔΡΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΜΙΚΡΟΒΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΙΩΝ ΣΕ ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΙΚΑΝΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΥΠΕΡΟΞΕΙΔΙΩΝ
-ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΟΞΥΓΟΝΟΥ ΣΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΩΝ ΕΡΥΘΡΩΝ ΑΙΜΟΣΦΑΙΡΙΩΝ ΛΟΓΩ ΑΥΞΗΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ ΤΗΣ ΓΛΥΚΟΖΗΣ ,ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΑΣΗΣ ΤΩΝ ΛΙΠΑΡΩΝ ΟΞΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΕΝΖΥΜΩΝ ΠΟΥ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΝ ΤΑ ΥΠΕΡΟΞΕΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΡΙΖΕΣ.
-ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΚΑΜΨΙΑΣ ΤΩΝ ΕΡΥΘΡΩΝ ΑΙΜΟΣΦΑΙΡΙΩΝ
-ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ, ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΩΝ ΕΡΥΘΡΩΝ ΑΙΜΟΣΦΑΙΡΙΩΝ, ΤΟΥ 2,3 ΔΙΦΩΣΦΟΓΛΥΚΕΡΙΔΙΚΟΥ ΟΞΕΩΣ, ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΟΥ Ο2 ΣΤΟΥΣ ΙΣΤΟΥΣ.

ΤΡΟΠΟΙ ΚΑΙ ΟΔΟΙ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ
ΤΟ ΟΖΟΝ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΑΘΕΣ ΑΕΡΙΟ ΚΑΙ ΔΙΑΣΠΑΤΑΙ ΕΥΚΟΛΑ ΜΕ ΜΙΑ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ( ΣΤΟΥΣ 25 ΒΑΘΜΟΥΣ ΔΙΑΣΠΑΤΑΙ ΤΟ 60% ΠΕΡΙΠΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΩΡΑ) ΑΛΛΑ ΒΑΣΕΙ ΑΛΛΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ, ΕΞΕΛΙΧΘΗΚΑΝ ΟΙ ΜΕΘΟΔΟΙ ΧΟΡΗΓΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΩΣ ΕΞΗΣ:

1. ΤΟΠΙΚΑ: ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΕΝΟΣ ΥΑΛΙΝΟΥ ΚΩΔΩΝΟΣ Η ΕΝΟΣ ΠΛΑΣΤΙΚΟΥ ΑΣΚΟΥ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΣΤΕΓΑΝΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΩΣ ΚΑΙ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΡΕΕΙ ΤΟ ΜΙΓΜΑ Ο2/Ο3. ΑΥΤΗ Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΕΥΡΕΩΣ ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΙΣΧΑΙΜΙΚΑ Ή ΑΤΟΝΑ ΕΛΚΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΛΙΣΕΙΣ.
2. ΓΕΝΙΚΗ: Α)ΜΙΑ ΜΕΘΟΔΟΣ ΧΟΡΗΓΗΣΕΩΣ Η ΟΠΟΙΑ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΕΥΡΕΩΣ ,ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΥΤΟΜΕΤΑΓΓΙΣΗ. ΑΥΤΗ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ ΣΤΗΝ ΛΗΨΗ ΦΛΕΒΙΚΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ ΣΕ ΑΣΚΟ ΜΕΤΑΓΓΙΣΗΣ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΑΝΑΜΙΧΘΕΙ ΜΕ ΜΙΓΜΑ Ο2/Ο3 ΕΠΑΝΑΧΟΡΗΓΕΙΤΑΙ. ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΑΝΟΣΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΤΙΚΟΥ ΙΣΤΟΥ, ΣΕ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΚΟΥ, ΣΕ ΣΗΠΤΙΚΕΣ ΦΛΕΓΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ ΔΙΑΘΕΣΗΣ – ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ ΟΠΟΥ ΑΥΤΗ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ. Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΘΙΣΤΑ ΑΣΦΑΛΗ , ΓΡΗΓΟΡΗ ΚΑΙ ΑΠΛΗ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ. Β)ΑΥΤΟΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ(ΜΙΚΡΗ ΑΥΤΟΜΕΤΑΓΓΙΣΗ).ΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ 10-20ml ΑΙΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ, ΑΝΑΚΙΝΟΥΝΤΑΙ ΜΕ 10-20ml ΜΙΓΜΑΤΟΣ Ο2/Ο3 ΚΑΙ ΧΟΡΗΓΟΥΝΤΑΙ ΕΝΔΟΜΥΪΚΑ. ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΜΕΘΟΔΩΝ ΤΗΣ ΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΣΗΣ (ΓΙΑ ΑΛΛΕΡΓΙΕΣ , ΑΣΘΜΑ ΚΛΠ.)
3. ΕΝΔΟΑΡΘΡΙΚΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΑΡΘΡΙΚΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΑΕΡΙΟΥ ΜΙΓΜΑΤΟΣ. ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΣΕ ΤΡΑΥΜΑΤΙΚΕΣ Ή ΕΚΦΥΛΙΣΤΙΚΕΣ ΑΡΘΡΟΠΑΘΕΙΕΣ
4. ΤΟΠΙΚΕΣ ΥΠΟΔΟΡΙΕΣ ΕΓΧΥΣΕΙΣ ΣΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ Η ΣΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΟΠΟΥ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΟΥ ΤΡΟΦΙΣΜΟΥ(ΕΛΚΗ, ΚΥΤΤΑΡΙΤΙΣ...)
5. ΕΜΦΥΣΗΣΗ ΣΤΙΣ ΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ΚΟΙΛΟΤΗΤΕΣ (OΔΟΝΤΙΑΤΡΙΚΗ, ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΟΛΟΓΙΑ)
6. ΚΡΕΜΑ Ο2/Ο3 ΣΕ ΕΚΔΟΧΑ ΕΛΑΙΩΝ
7. ΕΝΔΟΦΛΕΒΙΑ – ΕΝΔΑΡΤΗΡΙΑΚΗ ΧΟΡΗΓΙΚΗ (ΒΑΡΙΕΣ ΓΑΓΡΑΙΝΕΣ)
8. ΕΝΔΟΜΥΙΚΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ (ΠΑΡΑΣΠΟΝΔΥΛΙΚΑ ΕΝΝΙΕΤΑΙ ΓΙΑ ΚΗΛΕΣ ΜΕΣΟΣΠΟΝΔΥΛΙΟΥ ΔΙΣΚΟΥ)

ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΟΖΟΝΤΟΣ

• ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΑΡΤΗΡΙΟΠΑΘΕΙΕΣ
• ΕΛΚΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΛΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΕΣ ΦΛΕΒΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ (ΚΙΡΣΟΙ- ΦΛΕBΙΤΙΔΑ ΕΥΡΥΑΓΓΕΙΕΣ)
• ΕΝΤΟΠΙΣΜΕΝΗ ΛΙΠΟΔΥΣΤΡΟΦΙΑ, ΚΥΤΤΑΡΙΤΙΣ
• ΗΜΙΚΡΑΝΙΑ–ΕΚΦΥΛΙΣΗ ΩΧΡΑΣ ΚΗΛΙΔΟΣ–ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ – ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ
• ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΜΙΚΡΟΒΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΙΟΓΕΝΕΙΣ
• ΔΕΡΜΑΤΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ( ΑΚΜΗ, ΨΩΡΙΑΣΗ, ΕΡΠΗΣ ΑΠΛΟΣ, ΖΩΣΤΗΡΑΣ,ΓΕΝΝΗΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ,ΕΚΖΕΜΑ, ΔΕΡΜΑΤΙΤΙΔΑ ΚΟΝΔΥΛΩΜΑΤΑ...)
• ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΙΚΟΥ ΣΩΛΗΝΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΠΡΩΚΤΙΚΗΣ ΧΩΡΑΣ ( ΕΛΚΩΔΗΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑ, ΝΟΣΟΣ CHRON, ΠΡΩΚΤΙΤΙΔΑ, ΑΙΜΟΡΡΟΪΔΕΣ , ΣΠΑΣΤΙΚΗ ΚΟΛΙΤΙΔΑ - ΗΠΑΤΙΤΙΔΕΣ...)
• ΡΕΥΜΑΤΟΕΙΔΗΣ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ - ΕΚΦΥΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ
• ΟΣΦΥΟΙΣΧΙΑΛΓΙΑ
• ΟΣΤΕΟΑΡΘΡΙΤΙΔΑ ΓΟΝΑΤΟΣ-ΙΣΧΙΟΥ (ΓΙΑ ΑΠΟΦΥΓΗ Ή ΚΑΘΗΣΤΕΡΗΣΗ ΤΗΣ ΟΛΙΚΗΣ ΑΡΘΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗΣ)
• ΚΗΛΗ ΜΕΣΟΣΠΟΝΔΥΛΙΟΥ ΔΙΣΚΟΥ ΓΙΑ ΑΠΟΦΥΓΗ ΕΓΧΕΙΡΗΣΗΣ)
• ΑΥΧΕΝΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ
• ΠΕΡΙΑΡΘΡΙΤΙΔΕΣ – ΑΡΘΡΙΤΙΚΑ
• ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΕΣ (ΕΠΙΚΟΝΔΥΛΙΤΙΔΑ, ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΚΑΡΠΙΑΙΟΥ ΣΩΛΗΝΑ...)
• ΟΣΤΙΚΟ ΟΙΔΗΜΑ
• ΑΥΤΟΑΝΟΣΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
• ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ(ΡΥΤΙΔΕΣ, ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ, ΚΥΤΤΑΡΙΤΙΔΑ – ΤΟΠΙΚΟ ΠΑΧΟΣ...)
• ΕΥ ΖΗΝ (ΑΝΤΙΓΗΡΑΝΣΗ – ΠΡΟΛΗΨΗ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ)
• ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΠΟΛΛΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΚΑΡΚΙΝΟΥ

ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΟΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΕΠΩΝΥΜΟΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΤΟ ΙΑΤΡΙΚΟ ΟΖΟΝ ΓΙΑ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ ΟΠΩΣ Π.Χ. Η ΒΑΣΙΛΟΜΗΤΩΡ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ 105 ΧΡΟΝΙΑ.)
Η ΟΞΥΓΟΝΟΟΖΟΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΔΙΑΔΕΔΟΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ-ΓΕΡΜΑΝΙΑ – ΑΜΕΡΙΚΗ – ΚΟΥΒΑ – ΡΩΣΙΑ – ΚΛΠ. ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΕΣ ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ .
Η ΟΖΟΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΥΜΒΑΤΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΗ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΚΑΝΟΥΝ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ.

Έγκριση οζονοθεραπείας (Υπουργική απόφαση για την οζονοθεραπεία)

Η Οζονοθεραπεία Συμπληρωματική στην Ομοιοπαθητική

Δρ. Δανιηλίδης Λάζαρος
Διδάκτωρ Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου, Χειρουργός
Πρόεδρος της Μακεδονικής Εταιρείας Ομοιοθεραπευτικής (Μ. Ε. Ο. ) .
τ. Αντιπρόεδρος Ελληνικής Εταιρίας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής (Ε. Ε. Ο. Ι.) .
Τακτικό μέλος G. O. S. (Γερμανικής εταιρείας εφαρμογών όζοντος στην Ιατρική)

Δημοσιεύθηκε στα Ομοιοπαθητικά Νέα (Homeo News) (το επίσημο περιοδικό της ΕΕΟΙ) στο τεύχος ΙΙ
Από την εποχή του Χάνεμαν υπήρχαν περιπτώσεις ασθενών που παρόλο που ελάμβαναν το σωστά εκλεγμένο ομοιοπαθητικό φάρμακο ο οργανισμός τους δεν αντιδρούσε προς την θεραπεία. Ο ίδιος ο Σαμουήλ Χάνεμαν διατύπωσε στο “Όργανο” ότι μια παθολογική κατάσταση ελόχευε και εμπόδιζε την θεραπεία ονομάζοντας την μίασμα και προέτρεψε ότι στις περιπτώσεις αυτές πολλές φορές χρειάζεται και εξατομικευμένο αντιμιασματικό ομοιοπαθητικό φάρμακο ως διάμεσο για την θεραπεία. Το μίασμα ήταν μια λανθάνουσα, καλά ριζωμένη, μόλυνση του οργανισμού.
Τις τελευταίες δεκαετίες έχει προστεθεί και ένα άλλο είδος “μιάσματος”, μια άλλου είδους “μόλυνσης” που δημιουργεί δυσκαμψία στην θεραπευτική αντίδραση του οργανισμού: η οξείδωσή – τοξίκωση του. Ο Επίτιμος Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής και της Μακεδονικής Εταιρείας Ομοιοθεραπευτικής κ. Αρίσταρχος Τσαμασλίδης το ονόμασε ‘’οξυγονοειδές μίασμα’’.
Η μόλυνση του περιβάλλοντος, η ρύπανση με πυρηνικά απόβλητα, η τρύπα του όζοντος στην ατμόσφαιρα, η έλλειψη βιταμινών και ιχνοστοιχείων στις τροφές και η αλόγιστη χρήση των συμβατικών φαρμάκων είναι μερικές από τις βασικές αιτίες της πολυπαραγοντικής αυτής κατάστασης που οδηγεί στην αύξηση των ελεύθερων ριζών στον οργανισμό, στην αρνητική ισορροπία των ιστών σε οξυγόνο και στα απαραίτητα ιχνοστοιχεία και τελικά στην οξείδωση.
Έτσι τα λοιμώδη νοσήματα παρέδωσαν την πρωτοκαθεδρία στα χρόνια νοσήματα φθοράς και μεταλλάξεων όπως εκφυλιστικές ορθοπεδικές παθήσεις, αυτοάνοσα νοσήματα, καρκίνος, μυοπάθειες, αλλεργίες, αποφρακτικές αγγειοπάθειες και γενικά σε παθήσεις που ήταν σπάνιες στο παρελθόν.
Ο Waburg ( δύο φορές νομπελίστας της Ιατρικής ), καθώς και ο Farr ( υποψήφιος για νόμπελ Ιατρικής το 1993 ), δήλωσαν ότι η χρονία έλλειψη οξυγόνου από τους ιστούς και η δυσλειτουργία των αντιοξειδωτικών μηχανισμών του οργανισμού απορυθμίζουν και ανισορροπούν το αμυντικό – ανοσοποιητικό του σύστημα, συμβάλλοντας στην ασθένεια και εμποδίζοντας τη θεραπεία. Η συμβατική Ιατρική μέχρι σήμερα ουσιαστικά αγνόησε όλα τα παραπάνω.
Προσωπικά η γνωριμία μου με τον Καθηγητή Ιατρικής Καρδιοχειρουργό Κριστιάν Μπάρναρντ που συμφωνούσε απόλυτα με τα ανωτέρω, ήταν η αφορμή να ασχοληθώ τα τελευταία χρόνια με την οζονοθεραπεία, που μπορεί να άρει την λόγω οξείδωσης δυσκαμψία αντίδρασης του οργανισμού.

Εκείνο που με εξέπληξε στην πολυετή ενασχόληση μου ήταν ότι στα συνέδρια των οζονοθεραπευτών στα οποία συμμετείχαν και πανεπιστημιακοί ιατροί από όλο τον κόσμο, υπήρχε αποδοχή αρχών και αξιωμάτων που ουδόλως απέχουν από αυτά της ομοιοπαθητικής ιατρικής, όπως:>

1. Ότι αποτελεί συλλογική πλάνη της Ιατρικής να θεωρείται θεραπεία της ασθένειας η άρση των συμπτωμάτων της και η προσπάθεια καταπολέμησης των αιτιών της με αντιβιοτικά( αν πρόκειται για λοιμώξεις). Αντίθετα θεωρούν ότι η αλόγιστη χρήση των αντιβιοτικών μπορεί να μετατρέψει την οξεία πάθηση σε χρόνια ( παρά την αφωνία των συμπτωμάτων).
2. Θεωρούν τα συμπτώματα ως έκφραση της ασθενείας, ως σινιάλο της προσπάθειας που κάνει το αμυντικό σύστημα του οργανισμού να υπερνικήσει την ασθένεια.
3. Βασικό στην θεραπεία των οζονοθεραπειών είναι να προσφερθεί βοήθεια στον οργανισμό για να μπορεί να θεραπεύσει μόνος του την ασθένεια- να αυτοιαθει.
4. Στην φάση της θεραπείας υπάρχει η εξαγνιστική φάση της αρχικής επιδείνωσης καθώς και η παλίνδρομη υποκατάστατη παθολογία ( για εμάς ο νόμος του Hering).

Ως κορωνίδα της έκπληξης μου υπήρξε το παγκόσμιο συμπόσιο στο Βανκούβερ όπου ο διάσημος Γερμανός Dr. Eberhard (που ήταν και δάσκαλος μου) και ασκεί την οζονοθεραπεία τριάντα χρόνια, δήλωσε ότι η θεραπεία γίνεται σύμφωνα με τους νόμους που διατύπωσε ο Σαμουήλ Χάνεμαν, ο πατέρας της ομοιοπαθητικής.

Η οζονοθεραπεία βέβαια δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ομοιοπαθητική. Μπορεί όμως άριστα να τη συμπληρώσει στα εξής, σύμφωνα και με την προσωπική μου εμπειρία:

• Στην άρση της δυσκαμψίας του οργανισμού κατά την θεραπεία χρόνιων παθήσεων. Δηλαδή αν το καλά εκλεγμένο ομοιοπαθητικό φάρμακο δεν δρά τότε αν προηγηθεί οζονοθεραπεία και δοθεί ξανά, θα δράσει. Επίσης αν το καλά εκλεγμένο φάρμακο δεν προσφέρει τη σημαντική βελτίωση που αναμένουμε τότε αν προηγηθεί οζονοθεραπεία και επαναληφθεί το ίδιο φάρμακο τα θεραπευτικά αποτελέσματα του θα είναι τα προσδοκώμενα.
• Στην βοήθεια που μπορεί να προσφέρει δρώντας κυρίως συστηματικά (και κατά δεύτερο λόγο τοπικά) στη θεραπεία κάθε είδους λοίμωξης(μικροβιακής- ιογενής- μυκητιασική). Στο Σαν Φρανσίσκο στο παγκόσμιο Συνέδριο οζονοθεραπείας το 1993 το βασικό θέμα του συνεδρίου ήταν η αντικατάσταση των αντιβιοτικών από το όζον….
Στην ανακουφιστική τοπική χρήση σε αρθρίτιδες, τενοντίτιδες, οσφυοισχιαλγίες (από δισκοκήλες), αυχενικό σύνδρομο, δοθιηνώσεις, κολίτιδες, αιμορροΐδες, έρπητες, κολπίτιδες κλπ.

Έτσι μπορούμε να αντικαταστήσουμε την κορτιζόνη και τα υπόλοιπα χημικά φάρμακα με το όζον χωρίς κανένα κίνδυνο για αντιδότηση της ομοιοπαθητικής μας αγωγής
Για οποιαδήποτε πληροφορία και βιβλιογραφική ενημέρωση ο γράφων είναι στην διάθεση σας.

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ της ΜΕΟ
Σας ενημερώνουμε ότι εγκρίθηκε πρόσφατα από το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο (τμήμα Ιατρικής) η εκπόνηση διδακτορικής διατριβής του γενικού γραμματέα της Μακεδονικής Εταιρείας Ομοιοθεραπευτικής (ΜΕΟ) ιατρού κ. Γεώργιου Τσαμασλίδη με θέμα: "H θεραπεία χρόνιων δερματοπάθειων με την οζονοθεραπεία"
(φυσικά οι ασθενείς θα λαμβάνουν και ομοιοπαθητικά φάρμακα που απαιτούνται για την κάθε περίπτωση)
Μακεδονική Εταιρεία Ομοιοθεραπευτικής

---

---

H Οζονοθεραπεία ως πιθανή υποστηρικτική θεραπευτική στην αντιμετώπιση του καρκίνου

Τον Ιούνιο του 1995 , το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας (NIH Bethesda, MD)των ΗΠΑ συμπεριέλαβε τη χρήση οξειδωτικών παραγόντων (όζον, υπεροξείδιο υδρογόνου ) στην τάξη 5, ανάμεσα στις μεταβολικές θεραπείες , την κυτταρική θεραπεία και τους αντιοξειδωτικούς παράγοντες.
Αξίζει να συζητήσουμε τα ασυνήθιστα βιολογικά χαρακτηριστικά του ιστικού περιβάλλοντος ενός καρκίνου.
Η υποξία του όγκου είναι ένας καλά αναγνωρισμένος μηχανισμός για την ανοχή των νεοπλαστικών κυττάρων στα αντικαρκινικά φάρμακα και στην ακτινοθεραπεία. Η εργασία του νομπελίστα Warburg τη δεκαετία του 1920 απέδειξε από τότε ότι ακόμα και στην υποξία , τα καρκινικά κύτταρα μετατρέπουν την γλυκόζη σε γαλακτικό οξύ. Δηλαδή τα καρκινικά κύτταρα επιβιώνουν στην υποξία.
Και οι πρωτοπαθείς και οι μεταστατικοί όγκοι ακμάζουν σε περιοχές όπου το μέσο όρο της pO2 είναι χαμηλότερο από των φυσιολογικών ιστών.
Υπάρχει μία γενική συναίνεση ότι οι νεοπλαστικοί ιστοί προτιμούν ένα υποξικό και όξινο περιβάλλον.
Μία άμεση λοιπόν διόρθωση της υποξικής κατάστασης φαίνεται μια απλή μέθοδος για να εμποδίσει την εξέλιξη του καρκίνου. Μία νέα προσέγγιση μπορεί λοιπόν να προταθεί για ανάκτηση της νορμοξίας σε υποξικούς ιστούς. Κατά τη διάρκεια του τελευταίου αιώνα έχουν προταθεί αρκετές στρατηγικές για τη βελτίωση της οξυγονοποίησης όγκων. Η πιο απλή ήταν η εισπνοή καθαρού οξυγόνου αλλά λόγω της τοξικότητας του , αυτή μπορεί να εφαρμοστεί σε σύντομες περιόδους με μόνο μία παροδική αύξηση της αρτηριακής PO2.
Η υπερβαρική θεραπεία οξυγόνου είναι μία καλή πρόταση αλλά δύσκολη στην εφαρμογή της γιατί χρειάζεται ειδικά κέντρα.
Είναι τότε δυνατό να βελτιώσουμε σταθερά την κατανομή του οξυγόνου στο περιβάλλον του όγκου με την οζονοθεραπεία; Στη βάση της κλινικής βελτίωσης των ασθενών με χρόνια ισχαιμία των άκρων μετά από μόνο δύο μήνες θεραπείας , είναι πιθανό ότι τρεις – τέσσερις μήνες θεραπείας θα φέρουν μία φυσιολογική οξυγόνωση των νεοπλαστικών ιστών .Αυτή η δυνατότητα υποστηρίζεται από πρόσφατες πειραματικές ερευνητικές μελέτες. Μετά την εφαρμογή εκατομμυρίων οζονοθεραπειών κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών μπορούμε να διαβεβαιώσουμε ότι η οζονοθεραπεία δεν επιφέρει παρενέργειες αλλά στην πραγματικότητα βελτιώνει την ποιότητα ζωής στην πλειοψηφία των ασθενών.
Επίσης εκτός της ομαλοποίησης της υποξίας , η οζονοθεραπεία μπορεί να εκδηλώσει άλλες ενδιαφέρουσες βιολογικές επιδράσεις που μπορεί να βελτιώσουν το θεραπευτικό αποτέλεσμα:

1. Πιθανή βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος και κατανομή του οξυγόνου σε ισχαιμικούς και νεοπλαστικούς ιστούς άρα βελτίωση της δράσης χημειοθεραπείας – ακτινοθεραπείας . Η οζονοθεραπεία επίσης μπορεί να μειώσει τις τυπικές τους παρενέργειες και να οδηγήσει σε καλύτερη ανοχή.
2. Βελτίωση του γενικού μεταβολισμού.
3. Διόρθωση του χρόνου οξειδωτικού στρες ρυθμίζοντας το αντιοξειδωτικό σύστημα.
4. Ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος και
5. Πρόκληση μιας κατάστασης ευφορίας στους ασθενείς μέσω τον νευροενδοκρινικού συστήματος.

Αν θέλουμε να αλλάξουμε την υποξία στο καρκινικό ιστικό περιβάλλον και να προκαλέσουμε ένα ‘’θεραπευτικό σοκ’’ , θα πρέπει να προγραμματιστεί ένας εντατικός κύκλος , (μέχρι έξι μηνών) οζονοθεραπειών, με τη μορφή μεγάλης αυτομετάγγισης Η μεγάλη αυτομετάγγιση ιατρικού όζοντος γίνεται ως εξής:

1. Μέσω μιας πεταλούδας G-19 , συλλέγουμε όχι πάνω από 250ml αίματος σε 500ml γυάλινου φιαλιδίου , υπό κενό, έχοντας προηγουμένως προσθέσει κιτρικό νάτριο, 3,8% στη συνηθισμένη αναλογία 1:9 (κιτρικο:αίμα), Ήπια μίξη κατά τη διάρκεια συλλογής του αίματος.
2. Έπειτα εμφυσούμε στο φιαλίδιο 250ml αερίου (ο2+ο3). Η συγκέντρωση του όζοντος αυξάνεται σταδιακά από 20 έως 90mcg/ml αερίου ανά ml αίματος , σε βήματα των 5mcg/ml για κάθε συνεδρία. Η μέγιστη συγκέντρωση επιτυγχάνεται μετά από 15 συνεδρίες στο τέλος της πέμπτης εβδομάδας . Μπορούμε να κάνουμε μέχρι τρεις συνεδρίες την εβδομάδα.
3. Το φιαλίδιο περιστρέφεται (αργά για να αποφευχθεί η δημιουργία αφρού με βλάβη στο ερυθροκύτταρο) για περίπου 10min για να εξασφαλίσει την πλήρη οξυγόνωση και οζονοποίηση του αίματος.
4. Χρησιμοποιώντας την ιδανική συσκευή έγχυσης αίματος (με φίλτρο) , το οζονισμένο αίμα εγχύεται στο δότη μεταξύ 15-20min , χρησιμοποιώντας πάντα τη ίδια φλεβική πρόσβαση. Η συνεδρία ολοκληρώνεται μέσα σε μία ώρα. Η εντερική (δια του ορθού) εμφύσηση οξυγόνου – όζοντος θα μπορούσε να είναι μία εναλλακτική μορφή χορήγησης όζοντος – θεραπειών. Οι ασθενείς πρέπει να λαμβάνουν καθημερινά την προτεινόμενη δόση αντιοξειδωτικών π.χ. vit C 2gr την ημέρα, να έχουν επάρκεια του ενζύμου G-6PD και να μην υπάρχει υπερ ή υποθυρεοειδισμός ή νεφρική ανεπάρκεια.

Βιβλιογραφία: OZONE a new medical drug VELIO BOCCI, Ιατρός , Ειδικός Πνευμονολόγος – Αιματολόγος, Ομότιμος Καθηγητής Φυσιολογίας, Πανεπιστημίου Σιένα Ιταλίας

Επιμέλεια: Λάζαρος Δανιηλίδης M.D, M.H,Ph.D, Χειρουργός – Διδάκτωρ Δημοκριτείου Πανεπιστημίου, Μέλος Ελληνικής Εταιρείας Οζονοθεραπείας