Εναλλακτική - Συμπληρωματική Ιατρική

Η Ομοιοπαθητική

Η ομοιοπαθητική βασίζεται σε θεραπευτικούς νόμους και αρχές που διέπουν την φύση και παραμένουν αναλλοίωτες ανά τους αιώνες. "Τα όμοια θεραπεύουν τα όμοια"’ είναι ο θεμελιώδης νόμος της ομοιοπαθητικής που εισήγαγε πρώτος ο Ιπποκράτης .
Λέγεται ομοιοπαθητική διότι επαναφέρει την υγεία με τον ίδιο τρόπο (όμοιο) με τον οποίο ο αμυντικός μηχανισμός του οργανισμού κινητοποιείται για να αντιμετωπίσει το βλαπτικό παράγοντα.
Σε αντιδιαστολή με τη συμβατική ιατρική (αλλοπαθητική) όπου η ασθένεια ταυτίζεται συνήθως με αυτό κάθε αυτό το σύμπτωμα, η ασθένεια για την ομοιοπαθητική δεν είναι τίποτε άλλο παρά μεταβολή στην κατάσταση της υγείας των ατόμων η οποία εκδηλώνεται με νοσηρά συμπτώματα. (Η ασθένεια αρχίζει πάντοτε σ’ ένα ενεργειακό πεδίο και υπάρχει πριν από τα συμπτώματα.)
Τα συμπτώματα αφενός μεν επιβεβαιώνουν την ύπαρξη κάποιας διαταραχής (νόσος) αφετέρου αποτελούν τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος ο οργανισμός προσπαθεί να αντιμετωπίσει τη διαταραχή αυτή.
Το θέμα είναι κατά πόσο θα εξαλειφθεί η εσωτερική διαταραχή (προδιάθεση) η οποία είναι αυτή καθεαυτή η ασθένεια.
Τα συμπτώματα δεν είναι παρά η εκδήλωση της προσπάθειας που καταβάλει ο οργανισμός πρώτα να περιορίσει και στη συνέχεια να εξουδετερώσει την ασθένεια .
Ο πυρετός, ο εμετός, ο σπασμός, η φλεγμονή και τα προϊόντα τους, η βλέννα, η διάρροια, το πύον είναι χρήσιμα συμπτώματα ή παράγωγά τους. Χωρίς αυτά η βλάβη θα γενικεύονταν και ο οργανισμός θα κινδύνευε πολύ περισσότερο.
Η ομοιοπαθητική εξασκείται από ιατρούς, που έχουν εξειδίκευση στην ομοιοπαθητική ιατρική.
Η ομοιοπαθητική σαν θεραπευτική υπεισέρχεται σε όλες τις ιατρικές ειδικότητες και καλύπτει όλες τις ασθένειες. (πονοκεφάλους, ουρολοιμώξεις, ψυχικές διαταραχές, δερματοπάθειες, γυναικολογικές παθήσεις, υπέρταση, καρδιοπάθειες, αυτοάνοσα νοσήματα κ.α.) Εξαιρούνται μόνο οι περιπτώσεις αυτές κατά τις οποίες οι παθολογοανατομικές βλάβες είναι μη αναστρέψιμες και απαιτείται χειρουργική επέμβαση .
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα προέρχονται από ουσίες φυτικές, ζωικές ή ορυκτές, επεξεργασμένες με φυσικό τρόπο από εξειδικευμένους φαρμακοποιούς, κυκλοφορούν σε διάφορες μορφές όπως κάψουλες, υπογλώσσια δισκία ή αλοιφές, διατίθενται σε ορισμένα φαρμακεία και είναι αναγνωρισμένα από τον Ε.Ο.Φ. (Ελληνικός Οργανισμός Φαρμάκων ) ως Γαληνικά σκευάσματα.
Δρούν σε όλο τον οργανισμό και ενισχύουν τους αμυντικούς του μηχανισμούς με αποτέλεσμα την ολική του ψυχοσωματική εξισορρόπηση και αποθεραπεία. Μη εντοπιζόμενα σε έναν μόνο ιστό ή όργανο επενεργούν διαφορετικά από τα συνηθισμένα χημικά φάρμακα .
Ο οργανισμός δεν εθίζεται στα ομοιοπαθητικά φάρμακα (όπως συμβαίνει συχνά στα αλλοπαθητικά), γιατί η δράση τους είναι ενεργειακή και όχι χημική .
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν έχουν παρενέργειες και δεν είναι επικίνδυνα. Στη χειρότερη περίπτωση είναι αδρανή, δηλαδή αν τυχόν και δεν γίνει σωστή διάγνωση και έχει χορηγηθεί στον ασθενή φάρμακο όχι απόλυτα κατάλληλο, δεν θα έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα και θα απαιτηθεί νέα διάγνωση .
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δίδονται και σε περιπτώσεις που τα αλλοπαθητικά αντενδείκνυνται, όπως η κύηση και η ηπατίτιδα διότι δεν έχουν παρενέργειες. Ο λόγος που δεν έχουν παρενέργειες είναι ότι κατά την Παρασκευή τους έχουν αραιωθεί σε τέτοιο βαθμό που είναι αδύνατον να επιδράσουν χημικά στον οργανισμό, όπως τα συνηθισμένα αλλοπαθητικά φάρμακα .
Αντίθετα έχει ενεργοποιηθεί η θεραπευτική τους δράση. Μέσα από τη διαδικασία αραίωσης και δυναμοποίησης (ενεργοποίησης) αξιοποιούνται στο μέγιστο οι θεραπευτικές ιδιότητες και απελευθερώνονται οι θεραπευτικές δυνάμεις της ουσίας που χρησιμοποιείται σαν πρώτη ύλη για την κατασκευή του ομοιοπαθητικού φαρμάκου. Το αποτέλεσμα της διαδικασίας αυτής είναι και αυτό το οποίο προσδίδει στο ομοιοπαθητικό φάρμακο την ισχυρή, διεισδυτική θεραπευτική του δράση .
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα πρέπει να λαμβάνονται κατά προτίμηση το πρωί πέντε ως δέκα λεπτά πριν το πρόγευμα, εκτός εάν υπάρχει διαφορετική οδηγία ιατρού .
Η αγωγή δεν χρειάζεται να συνεχιστεί επ’ άπειρο. Μόλις ο ασθενής αισθανθεί βελτίωση σταματά την αγωγή, με υπόδειξη του ιατρού. Θα χρειαστεί να επανέλθει μόνο σε περίπτωση υποτροπής ή εμφάνισης άλλων συμπτωμάτων .
Σε ένα οξύ περιστατικό η βελτίωση είναι άμεση και η αποθεραπεία σύντομη. Σε χρόνιο περιστατικό απαιτείται περισσότερο διάστημα, ιδίως εάν ο οργανισμός έχει καταπονηθεί ή τοξινωθεί από ισχυρά αλλοπαθητικά φάρμακα, που δοκιμάστηκαν χωρίς επιτυχία. Το ομοιοπαθητικό φάρμακο δεν θεραπεύει απευθείας τα συγκεκριμένα συμπτώματα αλλά ενεργοποιεί όλον τον οργανισμό να αντεπεξέλθει στην δοκιμασία, επομένως η ταχύτητα της θεραπείας εξαρτάται από την γενική κατάσταση του οργανισμού .
Αν κατά τη διάρκεια της ομοιοπαθητικής θεραπείας παρουσιαστεί κάποιο οξύ πρόβλημα (κρυολόγημα, διάρροια, έντονος πονοκέφαλος, επιπεφυκίτις κ.λ.π.) χρειάζεται επικοινωνία με τον ιατρό ώστε να υποδειχθεί το αρμόδιο για την κάθε περίπτωση ομοιοπαθητικό φάρμακο. Για άμεση ανακούφιση μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα κοινό παυσίπονο ή αντιπυρετικό .
Δεν υπάρχει κανένας φόβος ανακοπής της θεραπείας.

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ Ο ΑΣΘΕΝΗΣ

• η εν γένει κατάσταση του οργανισμού είναι προβληματική.
• το πρόβλημα είναι χρόνιο.
• μεσολάβησαν συναισθηματικές ή σωματικές ταλαιπωρίες.
• δεν τηρήθηκαν σωστά οι υποδείξεις του ιατρού.

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΊΑ
Ο ασθενής απαλλαγμένος από τα προβλήματα του απολαμβάνει ένα επίπεδο υγείας το οποίο επιτυγχάνεται από τη σωματική, ψυχική και πνευματική του εναρμόνιση.

Ομιλίες για την ομοιοπαθητική και την υπερθερμία (του Λ. Δανιηλίδη) μπορείτε να τις αναζητήσετε στο site της Μακεδονικής Εταιρείας Ομοιοθεραπευτικής